Kardan Adam ve Çocuk

Kış mevsimini çok severim. Kış demek, tatil demek, oyun demek en güzeli de kardan adam demek. Bulutlardan yere doğru inen lapa lapa kar yağıyorsa her şeyi bırakır hazırlanırız bir astronot gibi.

​Bahçeye atarız bir anda kendimizi. Burnumuza değen o üşümüş kar tanesini sevmemek mümkün mü? Tam burnumun üzerindeki kar tanesine dokunacakken patttt! Yüzüme gelen koca bir kar topu. Aman! yüzüm gözüm kar içinde. Ama hâlâ kıkırdıyorum. Alıyorum elime bir avuç kar, yuvarlıyorum. Hatta bir değil birkaç tane kartopu zulalıyorum arabanın arkasına saklanmış. Bir yandan arkadaşlarımı gözülüyorum. Evlerinden yeni dışarı adım atanları. Sonra onlara, hooop diye fırlatıyorum toplarımı birer birer. Mahalledeki diğer çocuklar da geliyor koşuyoruz. Kar topu atıyoruz. Doyasıya gülüyoruz. Bir çocuğun aklına hemen kardan adam yapmak geliyor. Hepimiz kabul ediyoruz. Ama diyor ki, “öyle böyle değil çok büyük bir kardan adam yapalım!” Herkes kabul ediyor. Kimi atkı getiriyor. Kimi bere, kimi minik kömür parçası, kimi havuç. Bense kocaman bir çalılık buluyorum. En nihayetinde kardan adam bu. Her şeyi ile tam olmalı.

​Gövdesinden başlıyoruz. Koca koca karları kürüyoruz yanımıza. Beraber koskocaman bir top yapıyoruz. Arkadaşımızın abisinden yardım alıyoruz. Koca bir kardan adam yapmak hiç te kolay değil. Kardan adamı yapmak baya bir zamanımızı aldı. Gövde ve kafası oluştu. Şimdi sıra ince işçilikte. Birimiz gözlerini taktı. Birimiz burnunu taktı. Birimiz ağzını yaptı kocaman bir gülümseme ile. Beresini taktık. Boynuna atkısını doladık. Çalısını koluna oturttuk. İşte bitti! “Hayır!” dedi küçük çocuk “bitmedi, düğme yapmadık daha gövdesine.” “Kömürden yapalım” dedi biri. “Yok yok olmaz.” dedi diğeri. “Evde kocaman renkli düğmeler var benim babam düğmeci”. Diye devam etti. Hemen eve koştu. Döndüğünde öylesine renkli koca düğmeler getirmişti ki şaşkınlığım gözlerimden okunuyordu. Gövdesine çizgi halinde yerleştirdik. Yeşil, kırmızı, sarı… Ne de güzel görünüyordu şimdi. Sırayla fotoğraf çekildik Kardan Adamla. Babam bizi arkadaşlarımla beraber kardan adam ile fotoğrafımızı çekti. Akşam olmak üzereydi. Ezan okunmadan eve girmeliydik. Annelerimiz pencereden bir bir dışarı çıktı.  Sesleniyorlardı çocuklara. “Haydi artık eve!” Sesleri mahalleyi inletiyordu. “Yarın yine oynayalım kartopu doya doya!” diyerek evlere tek tek girdik.

​Ertesi sabah yine neşe ile uyandım. Pencereden baktım. Lapa lapa kar yağmaya devam ediyordu. “Oh be!” dedim. Kar devam ediyordu. Benden mutlusu yoktu. Yine çıkıp kartopu oynayacaktık. Kardan adam bizi bekliyordu. Camdan ona seslendim.” Kardan adam! hey hey kardan adam, birazdan yanına geleceğiz. Merak etme arık yalnız değilsin!” Sabaha kadar yalnız olduğunu düşünmüş üzülmüştüm. Yanına gittiğimizde başladık kartopu oynamaya. Kardan adam sanki bize bakıyor. Daha bir gülümsüyordu. Etrafında çocukların olması onu belli ki mutlu ediyordu. Arkadaşlara doğru döndüm, “Hey baksanıza kardan adam bize gülümsüyor, belki de oda oyun oynamak istiyor.” Dedim. “Hadi biraz da ona top atalım. Ama toplar minik ve yumuşak olsun alt kısımlara doğru atalım.” Diye olağan sesimle bağırdım. Hop hop hop atıyorduk nazikçe. Evet artık oda bizimle oynuyordu. Tabi hep biz kardan adama top atıyorduk. Mahalle kahkahalarımıza ortak olurken kardan adamın arkasına geçen arkadaşı fark etmedik bile. Çalılığın arkasından oda bize kar topu atıyordu. İşte oyun daha eğlenceli olmuştu. Kardan adamda bize karşılık veriyordu artık. Uzun süre kartopu oynadık.

“Hadi biraz dinlenme vaktiiiii!” dedim. Annem kurabiye yapmıştı. Sepetle aşağı saldı. Ve hepimiz içinden alıp yedik. Sonrası mı? Bir güzel karın üstüne uzanışımız vardı ki. Değmeyin keyfimize. İşte o an gözlerimi kapadım. Çok ince yağıyorduk kar, belli belirsiz. Bazen yüzümüze düşüyor bazen düşmüyordu. Yanaklarımız al al olmuştu. Birkaç dakika herkes sessizce karı yüzünde hissetti. Belki herkes benim gibi hayallere dalmıştı. Annelerimizin penceredeki sesleri ile irkildik yine. Girdik evlerimize.

​On gün boyunca kardan adam ve kar topları ile doyasıya oynadık. Sonra ne mi oldu? Birkaç yıl hiç kar yağmadı. Biz ise kocaman bir kardan adam yapıp fotoğraf çekildiğimiz kışı hiç unutmadık. Hep fotoğrafa bakıp, karda oyun oynadığımızı hayal ettik. Hayal etmek bile kıkırdamamıza yetmişti.

Kardan Adam etkinliği önerisi

Çok sevdiğimiz kış mevsimi bazen bize karlı yüzünü göstermese de evde çocuklarla farklı etkinlikler yaparak özlem giderebiliriz. Hadi gelin yassı çubuklardan Kardan adam yapalım. Bunun için ihtiyacımız olan malzemeler:

7 adet yassı çubuk

Beyaz, Kırmızı, siyah, sarı renkte akrilik boya

Bir çift göz

Bant ya da yapıştırıcı

Biz oğlumla bu etkinliği yaparken çok eğlendik. Akrilik boya kullandık ve parmaklarımız ile boyadık. Merak etmeyin bol su ile parmaklarınızdan boyayı kolayca çıkarabilirsiniz. Arka kısımlarından bant ile yapıştırdık isterseniz sıcak silikon ya da yapıştırıcı kullanabilirsiniz. Sizlere de bu “Kardan Adam” etkinliğimizi öneriyoruz. Yassı çubuklardan “Kardan Adam” yapıp odalarınızın duvarlarını süsleyebilirsiniz. Etkinliği yaparken iyi eğlenceler dilerim.