Hayata başka bir pencereden bakmaya var mısın

Geçtiğimiz günlerde Adana Çocuk Evleri Sitesi’nde @seyhanbelediye si ile birlikte harika bir proje hayata geçirdik. Ara tatilde Kurumda kalan çocuklarımızla etkinlikler düzenledik. Okul öncesi çocuk grubuna yoga eğitmeni @fzt.evrimsenol çocuk yogası yaptırdı. Ertesi gün çocuklar Yaşar Kemal Kültür Merkezi’ne “Bilge Dede’nin Kütühanesi” adlı danslı müzikli çocuk oyununa geldiler. Sonraki gün ise @seyhanbelediye sinin değerli spor eğitmenleri çocuklara macera parkuru ile daha birçok oyun ve gösteri içeren etkinlikler düzenledi. Amaç ara tatilde okula gitmeyen Kurumda kalan çocuklarımızın birkaç saat keyifli zaman geçirmesini sağlamaktı. Ve proje amacına ulaştı Kurum temsilcileri, eğitmenler, çocuklar herkes çok mutluydu.

Zaman zaman söylerim projeler ihtiyaçtan doğar. İhtiyaçlara odaklanarak ihtiyaçları nasıl gidereceğimizi düşününce eksikleri giderme şansımız artıyor aslında. Adana Çocuk Evleri Sitesi’nde kalan çocuklarımızın da devlet hiçbir şeyini eksik etmiyor, en güzel meyveler, en güzel oyuncaklar, en güzel kıyafetlerle büyüyor çocuklarımız. Tek bir eksik var sevgi ve ilgi. Onlara bakan ablalar var elbet, ilgilenen görevliler ancak bizim evlerimizdeki gibi her çocukla birebir bir abla ilgilenemiyor haliyle. Tek eksikleri var kendilerine özel ilgi ve sevgi.

Yıllardır gidiyorum Çocuk Evleri Sitesi’ne farklı projeler üretiyoruz Kurum Müdürleriyle, eğitimcileriyle oradaki çocuklar için. Sanırım farklı bir pencereden bakıyorum yaşadığım, karşılaştığım olaylara. “Çocukların eksikleri neyse ona odaklanıyor ve o eksiği gidermeye yönelik ne yapabiliriz?” diye düşünmeye başlıyorum. Sonuçta faydalı birçok çalışmaya imza atmış oluyoruz hep birlikte.

Çocukların başına gelen farklı hikayeleri izlerken öğleden sonra kuşağı programlarında “bu nasıl olur, nasıl vicdansız insanlar var” diye düşünüyoruz. Farklı hikayeler, farklı yaralar, farklı geçmişler, farklı gelecekler, belki şu an sizin gördüğünüzden, yaşadığınızdan çok farklı geliyor hayat, bu tür hikayeleri izlerken dinlerken. Üzülüyoruz, üzülüyoruz, üzülüyoruz. Peki, üzülmenin dışında ne yapıyoruz?

Şimdi, kimler “evet, böyle hayat yaşayan çocuklar, insanlar var biliyorum ve ben bunun için şunu yapıyorum” diyor? Bunu kendinize sormanızı istiyorum bugün. Bugün bir iyilik yaptım mı? Bugün kimin hayatına anlamlı bir dokunuş yaptım? Bugün kimi gülümsettim? Bugün bir başkası için ne yaptım?

Tek başıma ben ne yapabilirim ki diye düşünerek sadece sorunları konuşan o kadar fazla insan var ki eminim. Herkes karşısına çıkan soruna “bu konuda ben ne yapabilirim” diye düşünse, o sevgili, eşsiz beyni ile soruna değil de çözüme odaklansa sizce de olaylara bakış açımız değişmiş olmaz mı? Bu dünyanın yaşanabilir hale gelebilmesi için kendi elinden geldiğince çaba sarf etse mesela, sizce de çok şey değişmez mi? Bir olsak, birlik olsak, öyle oturmasak harekete geçsek nasıl olur hiç düşündünüz mü? Değişir, çok şey değişir, yaptığınız şey bugün bir kişiye anlamlı dokunurken, bir kişinin hayatını olumlu yönde etkilerken, bakmışsınız bir hafta sonra yedi kişinin hayatında anlamlı bir değişiklik oluşmuş sayenizde. Mutluluk belki budur, belki hayata bakmamız gereken pencere karşı duvardaki penceredir kim bilir?