Hayata başka bir pencereden bakmaya var mısın

GeçtiÄŸimiz günlerde Adana Çocuk Evleri Sitesi’nde @seyhanbelediye si ile birlikte harika bir proje hayata geçirdik. Ara tatilde Kurumda kalan çocuklarımızla etkinlikler düzenledik. Okul öncesi çocuk grubuna yoga eÄŸitmeni @fzt.evrimsenol çocuk yogası yaptırdı. Ertesi gün çocuklar YaÅŸar Kemal Kültür Merkezi’ne “Bilge Dede’nin Kütühanesi” adlı danslı müzikli çocuk oyununa geldiler. Sonraki gün ise @seyhanbelediye sinin deÄŸerli spor eÄŸitmenleri çocuklara macera parkuru ile daha birçok oyun ve gösteri içeren etkinlikler düzenledi. Amaç ara tatilde okula gitmeyen Kurumda kalan çocuklarımızın birkaç saat keyifli zaman geçirmesini saÄŸlamaktı. Ve proje amacına ulaÅŸtı Kurum temsilcileri, eÄŸitmenler, çocuklar herkes çok mutluydu.

Zaman zaman söylerim projeler ihtiyaçtan doÄŸar. Ä°htiyaçlara odaklanarak ihtiyaçları nasıl gidereceÄŸimizi düÅŸününce eksikleri giderme ÅŸansımız artıyor aslında. Adana Çocuk Evleri Sitesi’nde kalan çocuklarımızın da devlet hiçbir ÅŸeyini eksik etmiyor, en güzel meyveler, en güzel oyuncaklar, en güzel kıyafetlerle büyüyor çocuklarımız. Tek bir eksik var sevgi ve ilgi. Onlara bakan ablalar var elbet, ilgilenen görevliler ancak bizim evlerimizdeki gibi her çocukla birebir bir abla ilgilenemiyor haliyle. Tek eksikleri var kendilerine özel ilgi ve sevgi.

Yıllardır gidiyorum Çocuk Evleri Sitesi’ne farklı projeler üretiyoruz Kurum Müdürleriyle, eÄŸitimcileriyle oradaki çocuklar için. Sanırım farklı bir pencereden bakıyorum yaÅŸadığım, karşılaÅŸtığım olaylara. “Çocukların eksikleri neyse ona odaklanıyor ve o eksiÄŸi gidermeye yönelik ne yapabiliriz?” diye düÅŸünmeye baÅŸlıyorum. Sonuçta faydalı birçok çalışmaya imza atmış oluyoruz hep birlikte.

Çocukların başına gelen farklı hikayeleri izlerken öÄŸleden sonra kuÅŸağı programlarında “bu nasıl olur, nasıl vicdansız insanlar var” diye düÅŸünüyoruz. Farklı hikayeler, farklı yaralar, farklı geçmiÅŸler, farklı gelecekler, belki ÅŸu an sizin gördüÄŸünüzden, yaÅŸadığınızdan çok farklı geliyor hayat, bu tür hikayeleri izlerken dinlerken. Üzülüyoruz, üzülüyoruz, üzülüyoruz. Peki, üzülmenin dışında ne yapıyoruz?

Åžimdi, kimler “evet, böyle hayat yaÅŸayan çocuklar, insanlar var biliyorum ve ben bunun için ÅŸunu yapıyorum” diyor? Bunu kendinize sormanızı istiyorum bugün. Bugün bir iyilik yaptım mı? Bugün kimin hayatına anlamlı bir dokunuÅŸ yaptım? Bugün kimi gülümsettim? Bugün bir baÅŸkası için ne yaptım?

Tek başıma ben ne yapabilirim ki diye düÅŸünerek sadece sorunları konuÅŸan o kadar fazla insan var ki eminim. Herkes karşısına çıkan soruna “bu konuda ben ne yapabilirim” diye düÅŸünse, o sevgili, eÅŸsiz beyni ile soruna deÄŸil de çözüme odaklansa sizce de olaylara bakış açımız deÄŸiÅŸmiÅŸ olmaz mı? Bu dünyanın yaÅŸanabilir hale gelebilmesi için kendi elinden geldiÄŸince çaba sarf etse mesela, sizce de çok ÅŸey deÄŸiÅŸmez mi? Bir olsak, birlik olsak, öyle oturmasak harekete geçsek nasıl olur hiç düÅŸündünüz mü? DeÄŸiÅŸir, çok ÅŸey deÄŸiÅŸir, yaptığınız ÅŸey bugün bir kiÅŸiye anlamlı dokunurken, bir kiÅŸinin hayatını olumlu yönde etkilerken, bakmışsınız bir hafta sonra yedi kiÅŸinin hayatında anlamlı bir deÄŸiÅŸiklik oluÅŸmuÅŸ sayenizde. Mutluluk belki budur, belki hayata bakmamız gereken pencere karşı duvardaki penceredir kim bilir?