Oyun Çocuğunuzun Beynini Nasıl Değiştirir?

Geçtiğimiz günlerde Prof. Dr. Selçuk Şirin’in bir tv programında izlerken dijital oyun endüstrisi ile ilgili birkaç konuya değindi. “Oyun endüstrilerinin çocukları daha uzun süre ekran başında tutmak için oyun tasarladıkları, kendi çocuklarını ise mümkün olduğunca bundan uzak tutmakta olduğu” ile ilgili bir konuydu. Oyunun çocukların beyninde yaptığı değişimler ve bağımlılık mekanizmasıyla ilgili makaleyi okuyunca sizlerle paylaşmak istedim. Screen Strong web sayfasında yer alan yazıya şöyle bir bakalım;

Çocuğunuz oyundaki hayal kırıklığı nedeniyle hiç kardeşine vurdu mu? Oyunu kapatmasını söyleseniz çocuğunuzun ne yapacağından korkuyor musunuz?

Yalnız değilsiniz…

Oyunlar nörokimyasal salınımı uyarırlar, aksi taktirde sıkıcı olurlar ve çocuklar onları oynamazlardı. Oyun ne kadar heyecan verici ise, o kadar çok kimyasal salınır. Oyun endüstrisi bu kimyasal kokteyli ve çocuğunuzda nasıl kullanacağını anladı, böylece çocuğunuzu olabildiğince uzun süre oynamaya devam edebilsinler diye oyunlar, bağımlılık yaratacak şekilde tasarlandı, oyunun heyecanına kıyasla diğer aktiviteleri solgun hale getirdi.

Dünya Sağlık Örgütü (WHO) artık Uluslararası Hastalık Sınıflandırmalarının (ICD-11) 11. Revizyonunda “oyun bozukluğunu” resmen tanımaktadır. Bu, mevcut kanıtların gözden geçirilmesine dayanarak, DSÖ'nün oyun bağımlılığını önleme ve tedavi önlemleri gerektiren bir bozukluk olarak tanıdığı anlamına gelir.

Oyun oynamanın Beyne Etkisi Nedir?

Dövüş ya da kaç tepkisi etkinleşir.

Savaş ya da kaç tepkisi doğal. Bu, vücutta hayatta kalmak için tehditlerle başa çıkmak için insanların çok fazla enerjiyi hızla harekete geçirmelerini sağlayan bir mekanizmadır. Tehlike olduğunda hayatta kalma şansını artırır. Bu insan doğası için iyi bir şey.

Ancak video oyunları görünür bir şekilde ilgi çekicidir ve bu yanıtı sürekli tetikler. Beyin oyun senaryosunu, tehdidi ve saldırının gerçek olduğunu düşünüyor. Çocuğunuzun saldırganlığı buradan geliyor. Beyin aslında savaşta gibi hissediyor. Farkı bilmiyor. Alarm o kadar güçlü ki çocuğunuz beyninin mantıksal kısmına erişemiyor çünkü savaş ya da uçuş amigdalasını devraldı.

Adrenal bezler adrenalini serbest bırakır

Fazla adrenalin kana salındığında kalp hızı kan basıncı artar. Yaklaşık 20 dakika oynadıktan sonra, kan vücutta uzuvlarına ve kalbine ve beyninin limbik merkezine doğru kayar ve bu da “oyun komasına” benzeyen şeye neden olur.

Kortizol (Stres hormonu) artar;

Vücudunuz, vücudunuzun altında olduğunu algılayan stres miktarına karşı koymak için kortizol üretimini arttırır. Bu, serotonini düşürür, uykuya dalmayı ve uykuda kalmayı zorlaştırır ve kan şekerini düzenlemek zorlaşır. Bu abur cubur tüketimini artırabilir.

Testesteron artar;

Bir çocuk tanımadığı birine karşı yarıştığında, testosteronu artar, bu da saldırganlığı ve egemenliği yükseltir.

Dopamin ödül yolu aktive olur;

Çocuğunuz oynamaya başlar ve iyi hissettiren kimyasal olan dopaminin kızarmasına neden olur. Bir, iki veya daha fazla saat boyunca sürekli bir dopamin yıkaması, beynin nöronal yapısını değişmeye ve yani normal olarak hızlı uyarıma adapte olmaya zorlar. Başka bir deyişle, çocuğunuzun beyni iyi hissettiren şeyin bir anısını yaratır ve bunu tekrar yapmaya çalışır. Ve yeniden. Ve yeniden. Bir alışkanlık bu şekilde oluşur.

Kaynak: https://screenstrong.com/how-gaming-changes-your-childs-brain/