Üstün Potansiyelli Çocuğum Var Ne Yapmalıyım?

Bir önceki yazımızda “Üstünpotansiyel” terimini detaylıca anlatmış ve “Üstün Potansiyelin” erken dönem belirtilerinden bahsetmiştim. Ancak bu belirtileri gözlemlemenin tek başınayeterli olmadığını da ifade etmiştim. Şimdi kaldığımız yerden devam edelim.

Çocuğunda farklılık gözlemleyenbir anne babanın uzmana başvurması ve onunla birlikte nasıl bir yol izleneceğine karar verilmesidir. Bazen anne babalar çocuklarının farklı olduğunu bu veya buna benzer belirtilerle değil de biraz daha olumsuz deneyimler üzerine düşünebilir. Nedir bu olumsuz deneyimler? Örneğin çocuğun okulda çok sıkılması, okula gitmeyi reddetmesi, yoğun kaygıları ve endişelerinin olması, ciddi denebilecek düzeyde arkadaşlık problemleri yaşaması, kimsenin onu anlamadığını düşünmesi, duygusal ve sosyal anlamda huzurlu olmaması da anne babanın uzmana başvurmasına sebep olur. Genellikle bunları deneyimleyen anne babalara çevrelerindekiler veya öğretmenler“çocuğunuzda davranış problemleri var, bir uzmanla görüşseniz iyi olur” diyerek yönlendirme yaparlar. Ancak çocukların bu davranışları bir davranış bozukluğundan ziyade “üstün potansiyellerinden” kaynaklanıyor olabilir.

 Yapılan çalışmalar ve klinik deneyimlerimçocuklardaki bu farklılığın anne baba için de çok kolay olmadığını ve kendineözgü bazı problemleri beraberinde getirdiğini gösteriyor. Anne babalar, çocuklarının tanılanmasıyla birlikte öncelikle yoğun bir “yetersizlik duygusu”ve “gelecek kaygısı” yaşamaya başlayabiliyorlar. Yani “çocuğuma nasıl yeteceğim!” ve “çocuğumun geleceği nasıl olacak!” Bu kaygılar hemen ortadankalkabilecek nitelikte kaygılar değil elbette ancak konuyla ilgili bilinçlendikçe, çocuklarımızı doğru bir şekilde tanıdıkça ve gerçekihtiyaçlarını anladıkça kaygılar da azalmaya başlıyor.

Üstün potansiyelli bir çocuğun ebeveyni olmayı, bilmediğimiz bir yolda elimizde bir harita bile olmadan araba kullanmaya benzetebiliriz. Çok iyi bir şoför olsak bile bu yolda karşımıza neler çıkacak bilemeyebiliriz ve bu kaygılandırıcı bir durumdur. Başkalarıyla, sürüş yaptığımız yolu tartışabiliriz ama bu sürüş bizimdir ve arabayı bizim yönlendirmemiz gerekir. Dolayısıyla yapacağımız en doğru şey yolu anlamaya ve tanımaya çalışmak olacaktır.  

Ebeveynlik kuşkusuz yaratılmış enzor meslek. Hele “üstün potansiyelli” bir çocuğun ebeveyni olmak hiç kolay bir süreç değil ancak çok keyifli ve öğretici olduğunu söyleyebilirim. Üstün potansiyelli çocuklar her ne kadar kendilerini idare edebilecek gibi gözükseler de, onlarında ÇOCUK olduklarını unutmadan ilişki kurmak bu keyifli ve öğretici yanınortaya çıkmasına yardımcı olacaktır. 

Sevgiler…

Dr. Ayça (KÖKSAL) KONİK

İst. Üni. Üstün Zekalılar Eğt. Anabilim Dalı Öğt. Üyesi