Hıhıcık, dahacık yoksa pekiciklerden misiniz

Son zamanlarda dikkatimi çeken bir konuyla geldim bugün sizlere. Çocuklarımız üzerinde etkilerimiz nelere sebep oluyor?

Türkiye ‘de eÄŸitim sistemini bir veli ve çocuk geliÅŸimci olarak gözlemlediÄŸimde, çocuklarımızın tabiri caizse tam bir “yarış atı” gibi olduklarını görüyorum. Çocuklar küçük yaÅŸlardan itibaren hep bir ÅŸeylere yetiÅŸiyor, bir ÅŸeyler hususunda zorlandıkları için hıhıcı, dahacı ve pekici çocuklar oluyorlar. Temele indiÄŸinizde sorunun, ebeveynin çocuÄŸu desteklemekten ziyade birileriyle yarıştırmak, biri olmasa bile kendi içinde daha da iyi olması için sıkıştırdığını görüyoruz.

Ebeveynler olarak bizlerin, çocuklarımızın çıktığı bu yolda yanında yürüyen birer destekçiler olması gerektiÄŸine inanıyorum. Yapmamız gereken ihtiyacını karşılamak ve gerisini çocuÄŸa bırakmak olacaktır. Nedir bu?

Erken yaÅŸ döneminde bulunan çocuklarda yapacağı etkinlik için çocuÄŸa malzemeleri hazırlamak, gerisini onun hayal gücüne bırakmak olabilir. Ä°lkokul çağında olan bir çocuÄŸa okuması gereken kitapları temin edip “oku, oku, oku” diye baskı yapmaktan ziyade okuduÄŸumuz kitaplarla ona örnek teÅŸkil etmek ya da okumasına ortam hazırlamak (okuma köÅŸesi vs gibi) olabilir. Sınav dönemleri gelmiÅŸ bir çocuÄŸu hedefleri doÄŸrultusunda bilgilendirmek, hedefine ulaÅŸması için gereken eÄŸitim vs. ne ise o ortamları saÄŸlamak olabilir. Ama hiçbir zaman “bugün 20 sayfa okudum” diyen bir çocuÄŸa “git 50 sayfa daha oku, daha çok okuyabilirsin” dememek ve ÅŸevkini kırmak olmamalı görevimiz. Çocuklarımızın mecburen içinde bulundukları, sınavı kazanarak eÄŸitim alabilme yarışında, bizlerde onları ekstra strese sokan oyuncular olmamalıyız.

Kendi hayallerimizi çocuklarımıza yükleyip hayallerini bastırmamalıyız. Her dediÄŸimize “peki” diyen çocuklar yetiÅŸtirmek; özgürce düÅŸüncelerini dile getiremeyen, birilerinin her dediÄŸine düÅŸünmeden “peki” diyen çocuklar olacaklardır. DüÅŸünülenin aksine bu çocuklar, uslu çocuk olmak ziyade sorgulayamayan, düÅŸünmeyen bireyler olarak yetiÅŸmiÅŸ olacaklardır.  

Çocuklarımızla sohbet etmek, ebeveynler olarak onlara destek olabileceÄŸimiz en önemli adımdır. Çocuklarımızın duyguları üzerine yoÄŸunlaÅŸmak, neler hissettiÄŸini gözlemleyip o anlamda onların yanında olmak, kendiliÄŸinden çocuklarımıza baÅŸarıyı getirecektir. Elbette ülkemizin bazı gerçekleri var. En baÅŸta sınavlar var. Bunları görmezden gelelim demiyorum. Bu ortamlarda olan çocuklarımızı bizlerde ekstra streslere sokmayalım. Zaten oldukları yarışta, birde biz söylediklerimizle onları karşılaÅŸtırmaktan vazgeçelim. Sınavların gerekliliklerini en doÄŸru ÅŸekilde ifade edelim. Geleceklerine yönelik sahip oldukları hayallere kavuÅŸmak için ülkemiz koÅŸullarında sınav ile tercih yapıldığını tabii ki anlatalım. Mevcut bir gerçeÄŸi görmezden gelmek yapılacak en büyük kötülüktür. Bunu günü gününe planlı ve programlı çalışma ile, ipleri en baÅŸtan sıkı tutarak gelecek olan bir baÅŸarı olarak anlatalım. Her ÅŸeyin zamanında düzgün ilerlediÄŸi bir ortamda, çocuk hobilerine zaman ayıracak ve mental olarak da kendisini iyi hissedecektir.

Yine sohbet etmeyen, her sorulana kısa kısa “hıhı” ÅŸeklinde cevap veren ebeveynler olduÄŸumuzda unutmayalım ki çocuÄŸumuzun anlatmak isteyeceÄŸi bir sorunu, mutlu bir durumun onda yaratacağı coÅŸkuyu kaçıracak, duygularını anlamakta eksik ebeveynler olacağız.

Çocuklarımıza, saÄŸlıklı düÅŸünen ve davranan ebeveynler olarak rol model olmalıyız. Bu anlamda kitaplarını severek okuyup takip ettiÄŸimiz Åžermin YaÅŸar’ın her biri kendi içerisinde ayrı ayrı konuları içeren “HIHICIK”, “DAHACIK” ve “PEKÄ°CÄ°K” kitaplarını tavsiye etmek isterim. Ve kitaplarda geçen ÅŸu soruları düÅŸünmemiz iyi gelecektir diye düÅŸünüyorum: Mükemmel çocuk ya da mükemmel anne baba var mıdır? Sevdiklerimiz ile geçirdiÄŸimiz güzel anlar yeterince mükemmel deÄŸil midir? Çocuklarımız istemediÄŸi ÅŸeyleri her zaman yapmak zorunda mı? Kendi ihtiyaçlarının ve isteklerinin farkında deÄŸil mi? Onların kalbinde pıt pıt atan heyecanları ve hayalleri yok mu? Ve son olarak evdeki sessizlik (iletiÅŸimsizlik) neden?

 Sevgili okurlar; hıhıcı, pekici ve dahacı çocuklar yetiÅŸtirmekten uzak olan, sevgi ve iletiÅŸimin kuvvetli olduÄŸu, çocuklarımızın duygularını anlamayı ön planda tutan ebeveynler olabilmemiz dileÄŸiyle.